Wszyscy znamy biżuterię tworzoną ze stali szlachetnej, srebra, złota i kilku innych metali. Cenimy ją za klasyczny charakter, bogactwo wzorów, wytrzymałość oraz wygodę czyszczenia i użytkowania. Dziś chciałabym przybliżyć Wam mniej typowe techniki wytwarzania biżuterii. Przyjrzyjmy się kilku oryginalnym metodom, których efektem są niepowtarzalne dodatki!
Biżuteria witrażowa wykorzystuje, jak wskazuje nazwa, technikę witrażu. Wiemy, jak wygląda ona w przypadku zdobień architektonicznych czy w sztuce. Jak natomiast powstaje biżuteria w tym stylu?
Pierwszy etap to wybór szkła i przycięcie jego tafli do odpowiedniego kształtu. Następnym krokiem jest oszlifowanie mniejszych elementów do gładkości, a następnie owinięcie krawędzi miedzianą taśmą. Na końcu lutujemy całość, najczęściej cyną.
Niewątpliwą zaletą biżuterii witrażowej jest aspekt wizualny – kolorowe szkło przepięknie przepuszcza światło, tworząc mieniące się refleksy. Do wyboru masz różne kształty, motywy i wzory. Co ciekawe, jednym z najbardziej znanych i cenionych twórców biżuterii witrażowej był Louis Comfort Tiffany, syn właściciela Tiffany&Co. Mężczyzna założył firmę Tiffany Glass Company, przekształconą później w Tiffany Studios. W ramach swojej działalności tworzył lampy czy ceramikę, ale także wyjątkową biżuterię. Był znany z kunsztownych broszek, które wyróżniało bogactwo barw i kamieni.
Chainmaille to technika niezbyt w Polsce rozpowszechniona. Istnieje wiele hipotez dotyczących jej nazwy, ale żadnej nie udało się w pełni potwierdzić. Jedno jest pewne – chainmaille wywodzi się od metody tworzenia elementów zbroi, chociażby kolczugi. W obu przypadkach analogicznie łączy się ze sobą drobne kółeczka, tworząc w ten sposób większe fragmenty „materiału”. Biżuterię chainmaille cechuje zazwyczaj surowy charakter, chociaż zdarza się, że na kółka nawlekane są drobne koraliki czy inne ozdoby. Istnieje tu duża dowolność – możemy łączyć pierścienie na wiele sposobów, uzyskując w ten sposób przeróżne wzory.
Biżuteria haftowana powstaje przy zastosowaniu techniki, która wymaga sporo cierpliwości i zdolności manualnych. Głównym utrudnieniem jest niewielki rozmiar dodatków, który wiąże się z potrzebą dużej precyzji. Wzory powstają na małym tamborku. Jeśli chodzi o motywy i kolory, ogranicza nas tylko wyobraźnia. Na wyższym poziomie zaawansowania możemy do kompozycji dodać także koraliki i cekiny.
Kolejna technika, o której chcę wspomnieć w tym przeglądzie, to biżuteria gięta z drutu. Metoda ta pozwala na zabawę formą, jest przystępna cenowo i daje sporo możliwości. W ten sposób możemy tworzyć zarówno pierścionki, naszyjniki, jak i bransoletki. Oprócz drutu możemy wykorzystać kamienie, koraliki, kryształki czy perły. Wire wrapping, bo tak inaczej zwana jest ta technika, jest jedną z najstarszych form tworzenia biżuterii.
Filigran to jedna z najbardziej złożonych i wymagających technik tworzenia biżuterii. Tworzący w tym stylu artyści jubilerzy muszą wykazać się wysoką precyzją i kunsztem. Biżuteria filigranowa wykorzystuje cienkie druciki, które są ze sobą skręcane, a następnie rozklepywane lub po prostu układane, a potem zawijane w ozdobny motyw i wykańczane.
Pierwsze filigranowe dzieła pochodzą ze starożytnej Mezopotamii i powstały około 5 tysięcy lat temu. Następnie zostały rozpowszechnione w Egipcie, a potem w Azji. Już od tamtych czasów modele wykonane tą techniką zachwycają ażurowymi wykończeniami oraz dbałością o każdy szczegół.
Jak widzisz, techniki wytwarzania biżuterii to temat dość złożony i można by o nim jeszcze wiele napisać. Mam nadzieję, że pięć metod, które Ci dziś przybliżyłam, rzucą światło na bardziej niszowe sposoby wykonywania dodatków i wskażą alternatywę dla klasycznej biżuterii.